2.2.3 ความโกรธ และความผิดหวัง

รูปความโกรธ

แนะนำเพื่อให้อ่านได้ต่อเนื่องให้ คลิกขวาเลือก Open link in new window

      ความโกรธ และความผิดหวัง (Anger & Frustration) ความผิดหวังเกิดขึ้นเมื่อเมื่อเราทำอะไร แล้วถูกขัดขวางตลอด จนไม่ประสบความสำเร็จในเป้าหมายที่หวังไว้ โดยเฉพาะสถานการณ์เลวร้ายที่เราจะต้องเอาตัวรอด ส่วนเป้าหมายหลักที่เราต้องการในสถานการณ์อันเลวร้ายก็คือ การทำให้ตัวเองมีชีวิตรอดให้ได้ หรือทำให้อยู่รอดจนกว่าจะได้รับความช่วยเหลือ

รูปอารมณ์ที่ผิดหวัง

เพื่อให้ประสบความสำเร็จไปสู่เป้าหมายที่ต้องการ เราจะต้องดำเนินการบางอย่างโดยพยายามใช้ทรัพยากรให้น้อยที่สุดเมื่ออยู่ในสถานการณ์เพื่อความอยู่รอด ซึ่งมันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องทำแบบนี้ บางครั้งผลที่ได้อาจอยู่นอกเหนือการควบคุมของเรา และจะยิ่งเป็นสิ่งที่สำคัญมากขึ้นเมื่อมีชีวิตเป็นเดิมพัน

      ดังนั้น ไม่ช้าก็เร็วเราก็จะพบกับความยุ่งยากที่ตามมา เมื่อทำการวางแผน แล้วมีบางอย่างเกิดปัญหาขึ้น ผลที่ได้จากความผิดหวังบางทีก็จะเป็นความโกรธที่อาจเกิดขึ้น อาจมีหลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในขณะที่เจอสถานการณ์ที่เลวร้ายที่นำพาไปสู่ความผิดหวัง หรือความโกรธเกิดขึ้นกับเรา เช่น โกรธอันเนื่องจากความสูญเสีย, จากความเสียหาย, จากการลืมอุปกรณ์, จากสภาพอากาศ, จากภูมิประเทศที่ไม่เอื้ออำนวย, จากการมาของผู้ไม่หวังดี หรือศัตรู และข้อจำกัดทางร่างกาย เหล่านี้เป็นเพียงตัวอย่างที่ทำให้เราเกิดความผิดหวัง ไม่พอใจ และอาจเกิดอาการโกรธเกรี้ยวขึ้นมาได้ 

      ความไม่พอใจ ความผิดหวัง และความโกรธ อาจทำให้เกิดปฏิกิริยาของร่างกายบางอย่างกระตุ้นขึ้นมา เช่น เกิดการกระทำที่ไม่มีเหตุมีผล, เกิดความคิดการตัดสินใจที่ไม่ดีมีความผิดพลาด และในบางกรณีก็อาจทำให้เรามีทัศนคติที่ไม่ดีก็ได้ (จากการเห็นผิดเป็นชอบ) 

      ถ้าเราสามารถใช้อารมณ์ และความรุนแรงที่เกิดขึ้นจากความโกรธ ไปในทางที่ถูกต้อง อาจจะทำให้สถานการณ์ที่เลวร้ายเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีได้ เกิดประสิทธิภาพในการสนองตอบต่อความท้าทายเพื่อที่จะเอาชีวิตตัวเองให้รอด

      แต่ถ้าเราไม่สามารถทำการแก้ไขให้เกิดความคิดเชิงบวกแล้วละก็ ความโกรธก็จะยิ่งทำให้เราสูญเสียพลังงานอย่างมาก ถึงแม้ว่าจะเกิดขึ้นเพียงเล็กน้อยก็ตาม ก็จะยิ่งมีความเสี่ยงมากขึ้นต่อโอกาสที่จะทำให้ตัวเองรอด หรือจากโอกาสที่จะได้จากสิ่งรอบตัว

ข้อคิดดี ๆ ที่นำมาฝาก

ใครที่มีความท้อแท้สิ้นหวังให้อ่านตรงนี้

ประสบการณ์ดีดี ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้ทรงรับสั่งให้กำลังใจในการทำงาน

องคมนตรีสุเมธ ตันติเวชกุล ท่านได้เล่าให้ฟังว่า 

 “ตอนนั้นผมกำลังทำงานอยู่ในสภาพจิตใจที่แย่มาก 
มันไม่มีกำลังใจจะทำอะไร ท้อแท้กับงานมากไม่มีใครเข้าใจ 
เหมือนทำดีแต่ไม่ได้ดี”

ในหลวงท่านทรงเสด็จมาพอดี และท่านได้เห็นสีหน้าผมไม่สู้จะดี 
ท่านได้สอบถามจนได้ความว่าผมกำลังท้อแท้กับงาน ท่านจึงตั้งคำถามและรับสั่ง ว่า... 

 “ท่านสุเมธเคยขายเศษเหล็กไหม?

เศษเหล็กเหล่านั้น เวลาขาย คุณค่ามันต่ำมาก ใช่ไหม?

คงได้เงินมาไม่กี่บาทใช่ไหม?

แล้วถ้าเราเอาเศษเหล็กเหล่านั้นมาหลอมรวมกันเป็นแท่ง เวลาหลอมนี่ เหล็กมันคงรู้สึกร้อนมากใช่ไหม?

พอหลอมเสร็จเรา นำมาทำเป็นดาบ คงต้องนำมาตีให้แบนอีกใช่ไหม?

เวลาตีก็ต้องคอยเอาไปเผาไปด้วย ต้องตีไป เผาไป อยู่หลายรอบกว่าเป็นรูปเป็นร่างดาบอย่างที่เราต้องการ ต้องผ่านความเจ็บปวดร้อนอยู่นาน แถมเมื่อเสร็จแล้วถ้าจะให้สวยงามดังใจ ก็ต้องนำไปแกะลวดลายอีกใช่ไหม?

เวลาที่แกะลวดลายก็คงต้องใช้ของแข็งมีคมมาตี ให้เป็นลวดลายอีก แต่เมื่อเสร็จเป็นดาบที่งดงามก็จะมีคุณค่าที่สูงมากเทียบกับเศษเหล็กคงจะต่างกันลิบลับ...

จะเห็นว่ากว่าที่เศษเหล็กไม่มีคุณค่ามากนัก จะกลาย 
เป็นดาบอันงดงาม นั้นต้องผ่านอุปสรรคมามากมาย ทั้งความเจ็บปวดต่างๆ 
กว่าจะประสบความสำเร็จ”

ดังนั้นขอให้จำไว้อย่างหนึ่งว่า ... 



 “ใครไม่เคยถูกตี ถูกทุบ เจอเรื่องเลวร้ายในชีวิตมาเลยนั้น

จงอย่าได้คิดทำการใหญ่”

ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ