ปัญหาที่ ๘ โค
พระเจ้ามิลินท์ตรัสถามว่า “ดูก่อนพระนาคเสน ผู้ปฏิบัติต้องถือองค์ ๔ แห่งโคนั้น เป็นไฉน”
รูปโค
พระนาคเสนทูลตอบว่า “ขอถวายพระพร ธรรมดาโค
๑. ย่อมไม่ทิ้งที่อยู่ของตน
๒. เป็นสัตว์สำหรับบรรทุกภาระ
๓. สูดดมก่อนแล้วจึงดื่มน้ำ
๔. ย่อมเดินตามทางที่เขาต้อนไป
ขอถวายพระพร ผู้ปฏิบัติต้องทำตนให้ทรงคุณสมบัติเช่นเดียวกับโคนี้แล คือ
๑. ไม่ละโอกาสของตน พยายามพิจารณาร่างกายตามลักษณะแห่งพระไตรลักษณะ
๒. ต้องมีพรหมจรรย์อันถือไว้ และประพฤติพรหมจรรย์ไปจนตลอดชีวิต ง่ายก็ตามยากก็ตาม
๓. ต้องสูดดมตามพอใจตามความเลื่อมใส รับคำสั่งสอนของอุปัชฌาย์อาจารย์
๔. ต้องฟังโอวาทานุสาสนีของท่านผู้รู้ทั้งหลาย แล้วและประพฤติตาม
ดังข้อความที่พระธรรมเสนาบดีสารีบุตรกล่าวไว้ว่า ผู้พร่ำสอนเรา แม้จะมีอายุเพียง ๗ ปี เราก็ยินดีรับไว้เหนือเกล้า เพื่อตั้งไว้ในตำแหน่งอาจารย์”
พระเจ้ามิลินท์ตรัสว่า “ชอบแล้ว”
ปัญหาที่ ๙ สุกร
พระเจ้ามิลินท์ตรัสถามว่า “ดูก่อนพระนาคเสน ผู้ปฏิบัติต้องถือองค์ ๒ แห่งสุกรนั้น เป็นไฉน”
รูปหมู
พระนาคเสนทูลตอบว่า “ขอถวายพระพร ธรรมดาสุกร
๑. เมื่อถึงฤดูร้อน ย่อมเข้าไปหาน้ำ
๒. เข้าใกล้เลนตม แล้วย่อมขุดดินด้วยจมูกทำเป็นปรักสำหรับนอน
ขอถวายพระพร ผู้ปฏิบัติต้องถือองค์ ๒ แห่งสุกรนี้เป็นตัวอย่าง คือ
๑. เมื่อจิตขุ่นด้วยโทศะ ก็ต้องเข้าใกล้เมตตาภาวนาซึ่งเป็นของเยือกเย็น
๒. เจริญกายคตาสติห้ามอารมณ์มิให้ครอบงำจิตได้
ดังนัยภาษิตที่พระปิณโฑลภารทวาชเถรกล่าวไว้ว่า ผู้เจริญวิปัสสนาเห็นความเป็นเองในกาย แล้วพิจารณา เป็นผู้เดียวไม่มีเพื่อนสองนอนในระหว่างอารมณ์”
พระเจ้ามิลินท์ตรัสว่า “ชอบแล้ว”
<หน้าที่แล้ว สารบัญ หน้าต่อไป>
